مصالح ساختمانی و اقلیم: ساختن آینده‌ای نو
بخش ساختمان و ساخت‌وساز بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای است و ۳۷٪ از مجموع انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. توجه به رابطه مصالح ساختمانی و اقلیم در کاهش گازهای گلخانه‌ای نقش کلیدی دارد. تولید و استفاده از موادی مانند سیمان، فولاد و آلومینیوم، اثرات کربنی قابل توجهی دارد.
تاریخچه پیشرفت این بخش، بدون توجه به مصالح ساختمانی و اقلیم، بیشتر بر کاهش انتشار کربن «عملیاتی» ساختمان‌ها متمرکز بوده است؛ به عبارت دیگر، انتشارهایی که ناشی از گرمایش، سرمایش و روشنایی است. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که این انتشارهای عملیاتی در دهه‌های آینده از ۷۵٪ به ۵۰٪ از مجموع انتشارهای بخش ساختمان کاهش خواهد یافت.
اما راه‌حل‌هایی برای کاهش انتشار کربن «نهفته» ساختمان‌ها، که از طراحی، تولید و به‌کارگیری موادی مانند سیمان، فولاد و آلومینیوم ناشی می‌شود تا به امروز عقب مانده است. برای مقابله مؤثر با این چالش، باید اقدام و همکاری بین‌المللی شکل بگیرد تا تمامی ذینفعان در طول چرخه حیات بخش ساختمان، چه در محیط‌های غیررسمی و چه در محیط‌های رسمی، با یکدیگر همکاری کنند.
گزارش «مصالح ساختمانی و اقلیم: ساختن آینده‌ای نو»، که توسط برنامه محیط‌زیست سازمان ملل و مرکز اکوسیستم‌ها و معماری ییل در چارچوب ائتلاف جهانی ساختمان‌ها و ساخت‌وساز تهیه شده است، بر نیاز فوری به ایجاد مدل‌های نوآورانه همکاری برای کاهش کربن مصالح ساختمانی تأکید می‌کند. این مدل‌ها برای دستیابی به هدف بلندپروازانه جهانی، یعنی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به صفر خالص در بخش محیط ساخته‌شده تا میانه قرن، حیاتی هستند.
استراتژی های کلیدی برای کاهش کربن مصالح ساختمانی
گزارش همچنین به سه استراتژی کلیدی اشاره می‌کند که باید به‌طور همزمان برای کاهش کربن مصالح ساختمانی اجرا شوند:
۱. اجتناب از استخراج و تولید غیرضروری
۲. تغییر به مواد بازسازی‌پذیر
۳. بهبود کاهش کربن مواد سنتی
با اجرای این استراتژی‌ها به‌طور مشترک، می‌توانیم راه را برای محیط زیست سبزتر و پایدارتر هموار کنیم که با اهداف اقلیمی جهانی ما هم‌راستا باشد.
